Ο τρόπος με τον οποίο συνδέονται τα θέματα στο νηπιαγωγείο, είναι απίστευτος.
Μιλήσαμε για το σιτάρι και το αλεύρι. Τους ρώτησα λοιπόν αν θα θέλανε να μαγειρέψουμε κάτι από αλεύρι, περιμένοντας το ψωμί ως απάντηση.
Έλα όμως που όταν είσαι νηπιαγωγός καμιά απάντηση δεν είναι δεδομένη... ΠΙΤΣΑ ήταν η απάντηση που πήρα, και ως υπεύθυνη νηπιαγωγός, έπρεπε να τηρήσω το λόγο μου.
Πίτσα λοιπόν...
Γράψαμε τα υλικά
Τα αντιστοιχίσαμε
Τα τοποθετήσαμε
Και τα εξαφανίσαμε
Φτιάξαμε και τις χαρτοπίτσες μας. Ο καθένας πήρε από ένα δελτίο παραγγελίας, όπου έπρεπε να διαβάσει τα υλικά και να τοποθετήσει στην πίτσα του.
Πίτσα λοιπόν... και να ως διά μαγείας ήρθε η σύνδεση με την Ιταλία και το μνημείο της, τον Πύργο της Πίζας.
Βρήκα ένα εξαιρετικό βίντεο στo youtube
και ένα ακόμη πιο συναρπαστικό εποπτικό εργαλείο, το βιβλίο Μνημεία και Τέρατα του Στέφανου Παπαδόπουλου.
Με τη βοήθεια μιας εφαρμογής, μπορείς να δεις τα μνημεία να ζωντανεύουν!!! κάπως έτσι...
Αφού μιλήσαμε λοιπόν για τον κεκλιμένο πύργο της Πίζας, κρύψαμε και το Μόρφη. Ο αγαπημένος μας ελέφαντας παίζει κρυφτό και ΝΟΜΙΖΕΙ ότι κρύβεται....
Την ιδέα την πήρα από το Κροκοτακ και δεν υπήρχε περίπτωση να μην την υλοποιήσω στο σχολείο.
Τα υλικά που χρειάζονται είναι μόνο σακουλάκια και φυσικά υλικά.
Έτσι λοιπόν σήμερα εκμεταλλευτήκαμε τον υπέροχο ήλιο και βγήκαμε στα παλιά σοκάκια του χωριού
για να μαζέψουμε στο σακουλάκι μας φθινόπωρο.
Το κάθε παιδί έπρεπε να γεμίσει το σακουλάκι του με φθινοπωρινούς θησαυρούς που θα συναντούσαμε.
Τα σακουλάκια αυτά, γεμάτα με φύλλα, καρπούς, κάστανα, πετρούλες και ότι άλλο θεωρούσαν τα παιδιά φθινοπωρινό θησαυρό, αποτέλεσαν το σώμα της κουκουβάγιας.
Προσθέσαμε μάτια και ράμφος και την κολλήσαμε σε ένα κλαδάκι να καμαρώνει.
Η Ζαράφα είναι μια "διπλωματική" Καμηλοπάρδαλη. Την έκανε δώρο ο πασάς της Αιγύπτου Μοχάμεντ Άλι το 1826 στον βασιλιά της Γαλλίας Κάρολο, αποσκοπώντας στο να καταστείλει την ελληνική επανάσταση και να τον βοηθήσει.
Η Ζαράφα λοιπόν εκλάπη από λαθροκυνηγούς από το Σουδάν, ανέβηκε σε ένα καράβι στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου κι από εκεί ταξίδεψε με τη συνοδεία δύο αγελάδων που της παρείχαν γάλα, στη Μασσαλία. Οι Γάλλοι βλέποντας για πρώτη φορά ένα τέτοιο ζώο δεν ήξεραν πως να φερθούν. Επειδή λοιπόν ήταν Οκτώβριος, της φόρεσαν κίτρινο παλτό και μπότες!!! Από εκεί, με τα πόδια ταξίδεψαν για 32 μέρες μέχρι το Παρίσι. Στη Λυόν μόνο λέγεται ότι μαζεύτηκαν 30000 άνθρωποι για να τη θαυμάσουν και ακολούθησε μια εποχή που ονομάστηκε Ζαραφομανία. Έπιπλα, ρούχα, υαλικά, τραγούδια, όλα ήταν εμπνευσμένα από την αγαπημένη καμηλοπάρδαλη.
Η Ζαράφα οδηγήθηκε στους κήπους του Παρισιού όπου έζησε μέχρι το 1845. Ταριχεύθηκε και σήμερα μπορεί το κοινό να την επισκεφθεί στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας La Rochelle.
H Ζαράφα αποτέλεσε έμπνευση για δραστηριότητες όλης της χρονιάς. Αγαπήθηκε από όλα τα σχολεία που συμμετείχαν και φτιάξαμε κι εμείς τη δική μας ΖΑΡΑΦΟΜΑΝΙΑ.
Το έργο μας "Η Βαλίτσα της Ζαράφα"
Το eTwinning έργο, καθώς και τις δραστηριότητες έχουν αναρτηθεί στην Ιστοσελίδα που δημιουργήσαμε
Και είχε μια πολύ καλή ιδέα, να βάλει τα παιδιά να μαντέψουν τη λεζάντα των φωτογραφιών. Εκτύπωσα λοιπόν κι εγώ κάποιες φωτογραφίες που θεώρησα ότι εξυπηρετούν τους στόχους μου και ξεκίνησα τη δραστηριότητές μου σήμερα, για την ευαισθητοποίηση των παιδιών.
Αρχικά τα παιδιά παρατηρούν τις φωτογραφίες και συζητάμε για όσα τους κάνουν εντύπωση. Χωρίζονται σε ομάδες και πρέπει να μαντέψουν τι μπορεί να σκέφτονται τα παιδιά της φωτογραφίας... Στη συνέχεια το παρουσιάζουν στην παρεούλα και γράφουμε τις λεζάντες.
Τέλος, διαλέγουν την αγαπημένη τους εικόνα, και προσπαθούν να δώσουν λύση στο πρόβλημα μέσω της ζωγραφιάς τους...
ΤΙ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ;;;
"Να είχα ένα ζευγάρι παπούτσια και λίγα μακαρόνια..."
