Έρχονται Χριστούγεννα και τα μικρά μας ξωτικά εργάζονται ακατάπαυστα.
Ετοιμάσαμε ημερολόγιο αντίστροφης μέτρησης.
Και...συνεχίζουμε
Έρχονται Χριστούγεννα και τα μικρά μας ξωτικά εργάζονται ακατάπαυστα.
Ετοιμάσαμε ημερολόγιο αντίστροφης μέτρησης.
"Ένα αστέρι φωτεινό, απόψε θα φωτίσει, και φως σε όλη τη γη, άφθονο θα σκορπίσει ..."
Διαβάσαμε την ιστορία με το αστεράκι που ήθελε να φτάσει στη φάτνη για να τη φωτίσει.
🌟 Το Μικρό Αστεράκι και η Φάτνη
Πάνω στον ψηλό, σκοτεινό ουρανό, ζούσε ένα μικρό, μικρούλικο Αστεράκι. Ήταν πιο λαμπερό από όλα, αλλά και λίγο ανήσυχο.
Όλα τα άλλα μεγάλα αστέρια έλαμπαν ήσυχα, αλλά το Μικρό Αστεράκι είχε μια μεγάλη επιθυμία.
«Θέλω να πάω κάτω στη Γη,» ψιθύριζε. «Άκουσα ότι σε ένα μικρό σπιτάκι, σε μια φάτνη, γεννήθηκε ένα μωρό και θέλω να πάω να το φωτίσω!»
Η Μεγάλη Σελήνη, που τα άκουγε όλα, του είπε: «Μα εσύ είσαι πολύ μικρό, Αστεράκι μου. Ο δρόμος είναι μακρύς.»
Το Αστεράκι όμως δεν πτοήθηκε. Έκλεισε τα ματάκια του, πήρε μια βαθιά ανάσα και άρχισε να κυλάει σιγά-σιγά, σαν μια μικρή, λαμπερή χρυσή μπάλα, προς τη Γη.
Ταξίδεψε πάνω από σύννεφα, πάνω από ψηλά βουνά και κάτω από δέντρα.
Τέλος, έφτασε στο μικρό, φτωχικό στάβλο. Εκεί, στη φάτνη (ένα κρεβατάκι από άχυρα), κοιμόταν ήσυχα ο μικρός Χριστός.
Το Μικρό Αστεράκι έλαμψε με όλη του τη δύναμη! Έγινε ένα μεγάλο, ζεστό, χρυσό φως ακριβώς πάνω από το μωρό, για να του κρατήσει συντροφιά και να διώξει το σκοτάδι.
Το μωρό χαμογέλασε στον ύπνο του, και το Μικρό Αστεράκι ένιωσε πως είχε βρει το πιο όμορφο μέρος σε όλο τον κόσμο.
Από τότε, το Μικρό Αστεράκι μένει εκεί, ψηλά στον ουρανό, αλλά κάθε Χριστούγεννα, λάμπει πιο δυνατά από ποτέ, για να μας θυμίζει το φως της αγάπης που γεννήθηκε στη φάτνη.
Φτιάξαμε μια κατασκευή με το αστεράκι και τη φάτνη.
Κάναμε και λίγα μαθηματικά.
Ψάξαμε για τα αστεράκια με τον αριθμό 1
Έπειτα ζωγραφίσαμε τον αριθμό 1 σε φύλλο εργασίας
Επίσης φτιάξαμε και τρισδιάστατη φάτνη όπου κολλήσαμε λαμπάκια μπαταρίας.
Τα παιδιά έκοψαν τις λωρίδες και όσοι μπορούσαν αντέγραψαν τις ευχές. Όλοι όμως έπρεπε να βρουν που μπαίνει η κάθε λωρίδα, αντιστοιχίζοντάς την αναλογα με το αρχικό γράμμα.
Στο νηπιαγωγείο μας ολοκληρώσαμε μια όμορφη και συγκινητική δράση αλληλεγγύης, συγκεντρώνοντας πλαστελίνες για τα παιδιά της παιδοογκολογικής κλινικής του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης.
Μέσα από αυτή την προσπάθεια, τα παιδιά μας έμαθαν στην πράξη τι σημαίνει ενεργός πολίτης: να βλέπεις τις ανάγκες γύρω σου, να νοιάζεσαι και να προσφέρεις με την καρδιά σου. Κατανοήσαμε όλοι –μικροί και μεγάλοι– ότι ακόμη και η πιο μικρή κίνηση μπορεί να γίνει μεγάλη όταν μοιράζεται με αγάπη.
Με ενθουσιασμό, χαμόγελα και τη δημιουργική τους διάθεση, τα παιδιά συμμετείχαν στη συλλογή υλικών, συζήτησαν για τη σημασία της προσφοράς και ένιωσαν τη χαρά της συνεργασίας για έναν κοινό σκοπό.
Ευχαριστούμε θερμά όλες τις οικογένειες που ανταποκρίθηκαν στη δράση μας και συνέβαλαν ώστε να προσφέρουμε λίγη χαρά και παιχνίδι στα παιδιά που το έχουν πραγματικά ανάγκη.
Συνεχίζουμε να καλλιεργούμε καθημερινά την ενσυναίσθηση, την αλληλεγγύη και την υπευθυνότητα, γιατί η ενεργή συμμετοχή στην κοινωνία ξεκινά από την παιδική ηλικία.
Η Ντενεκεδούπολη της Ευγενίας Φακίνου είναι ένα βιβλίο που συνήθως επεξεργαζόμαστε τις ημέρες του Πολυτεχνείου. Μόνο που εμείς φέτος, προχωρήσαμε ένα βήμα παραπέρα.
Διαβάσαμε και δραματοποιήσαμε το παραμύθι.
Κάναμε εκλογές και ψηφίσαμε τον αγαπημένο μας ήρωα.
Νικήτρια βγήκε η Μηλίτσα
Ετοιμάσαμε τους δικούς μας μικρούς ντενεκεδένιους - και όχι μόνο - ήρωες
αλλά και μια ομαδική εργασία με την Ντενεκεδούπολη, για να εξασκηθούμε στο ψαλίδι αλλά να μάθουμε και τα σχήματα τρίγωνο, κύκλος και ορθογώνιο.
Στη συνέχεια, τέθηκε το ερώτημα ποιοι μπορούν να ζήσουν στην πολιτεία της ΝΤΕΝΕΚΕΔΟΥΠΟΛΗΣ. Έτσι, επιστρατεύσαμε τη Ρομποτική, για να βρούμε τελικά ποια είναι τα ντενεκεδάκια.
Χρησιμοποιήσαμε το Makey Makey, με το οποίο μπορείς να δημιουργήσεις με αγώγιμα υλικά και ένα πρόγραμμα στο Scratch. Η δική μας δημιουργία λειτουργεί ως εξής:
Τα παιδιά συνδέουν τα δύο καλώδια στην κούκλα τους.
Εάν είναι ντενεκεδάκι, δηλαδή αγώγιμο υλικό και περνά το ρεύμα, ακούγεται η φωνή του "φύλακα" της πόλης που λέει πήγαινε στη Ντενεκεδούπολη.
Αν δεν είναι όμως το γίνεται; Αντιμετωπίσαμε αυτό το πρόβλημα με έναν ήρωα που δεν ήταν ντενεκεδάκι, αλλά πλαστικό. Δεν μπορούσε ο φύλακας να τον αφήσει να περάσει την πύλη αν δεν περνούσε το τεστ.
Έπρεπε λοιπόν να βρούμε κάποια λύση. Έτσι, ψάξαμε τι υλικό θα μπορούσε να φορέσει ώστε να ειναι αγώγιμο και να περάσει στην Ντενεκεδενια πολιτεία. Καταλήξαμε στο αλουμινόχαρτο, και τα καταφέραμε.
Έτσι, τα παιδιά πειραματίστηκαν τόσο με τα δικά τους όσο και με υλικά του σχολείου για να βρουν ποιοι θα μπορούσαν να ζήσουν στην ντενεκεδενια πολιτεία.