Το σπίτι του παππού

Aυτές τις ημέρες βρισκόμαστε σε μια αναστάσωση και σε έναν οργασμό εργασίας. Ψαχνόμαστε πως θα οργανώσουμε το χώρο μας, τα τμήματά μας, με ποιο τρόπο θα μπορέσουμε να φτιάξουμε μία αίθουσα που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες της τάξης...

Το ίδιο συνέβη και με μένα. Αν και ήμουν αρκετά ικανοποιημένη από τον τρόπο που με βοήθησε ο χώρος στη δουλειά μου την περσινή χρονιά, είχα οπωσδήποτε ανάγκη από αλλαγή. Έτσι, μπαίνοντας στο νηπιαγωγείο μου, άρχισα να ανακατεύω και να αλλάζω τα πάντα. H αλήθεια είναι ότι το μετάνοιωσα προς στιγμήν, καθώς ήταν όλα ένα βομβαρδισμένο τοπίο. 

Για του λόγου το αληθές:

Έψαχνα απεγνωσμένα για μια αλλαγή. 

Και μου ήρθε!!!

Αποφάσισα να φτιάξω έναν χώρο που θα εμπνέει ζεστασιά και θαλπωρή, για να διαβάζουμε τα παραμύθια μας και να διηγούμαστε ιστορίες. Μια γωνιά που θα υποδεχτεί θερμά τα παιδιά... 

Ζήτησα λοιπόν από όσους ήξερα στο χωριό, να μου βρουν μια παλιά πολυθρόνα. Η αλήθεια είναι πως δε δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα να βρω αυτό που έψαχνα... Μέσα σε μια παλιά αποθήκη καθόταν για χρόνια "Η πολυθρόνα του παππού". Μια πολυθρόνα που είχε κρατήσει μια μαμα ενθύμιο από τον παππού της. Έτσι αυτή αποτέλεσε το κέντρο ενδιαφέροντός μου. 

Με το τζάκι από το Χριστουγεννιάτικο σκηνικό, τη στάμνα και υφαντά που έφεραν οι μαμάδες, δημιούργησα "Το σπίτι του παππού". Εκεί θα λέμε παραμύθια, θα διαβάζουμε τα αγαπημένα μας βιβλία και θα ασχολούμαστε με την παράδοση... 

Μου αρέσει πολύ σαν ιδέα και εύχομαι να είναι λειτουργική... ΙΔΟΥ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: