Χίλια καλωσορίσατε φίλοι μου αγαπημένοι. Λέγομαι Μαρίνα Ζαχαρία, είμαι νηπιαγωγός και με χαρά σας υποδέχομαι στο διαδικτυακό μου φτωχικό. Το Ιστολόγιό μου απευθύνεται σε νηπιαγωγούς, εκπαιδευτικούς, γονείς, αλλά και όσους αισθάνονται ακόμη παιδιά και προτείνει ιδέες και εκπαιδευτικές δράσεις. Oι δημοσιεύσεις μας αποτελούν πρωτογενές υλικό, το οποίο έχουμε εφαρμόσει στις τάξεις του νηπιαγωγείου. Το Περί...Νηπιαγωγών αισίως διανύει τον 11ο του χρόνο στο διαδίκτυο. Όταν ξεκινήσαμε το 2010, τα ιστολόγια για νηπιαγωγούς ήταν μετρημένα στα δάχτυλα. Τώρα απλά ελπίζουμε να αποτελούμε κι εμείς ένα φωτεινό αστέρι στο διαδικτυακό μικρόκοσμο. Αν έχετε υλικό προς δημοσίευση στείλτε μου e-mail nipiagogoi@gmail.com
θεωρω δεν υπαρχει μεγαλυτερος πονος απο αυτον...μια ευχη να αρχισει να ερχεται στα ονειρα σου ...και να ειναι παντα εκει διπλα σου κι ας μην τον βλεπεις............
ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟ ΖΟΥΜΕ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΛΟΙ... ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΤΟΥΣ... ΕΦΥΓΕ ΞΑΦΝΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΑΙΤΙΑ... ΑΠΟ ΕΜΦΡΑΓΜΑ... ΓΙΑΤΙ;
σου γραφω και κλαιω γιατι το βιωσα και γω πριν ενα χρονο και εζησα ακριβως το ιδιο πραγμα μετρουσα τα δευτερολεπτα αυτη η οικονα δεν θα φυγει ποτε απο το μυαλο μου....δεν εχει σημασια ουτε θα πω αυτα εχει η ζωη μου λειπει και μενα ο μπαμπακας μου και ηθελα να το μοιραστω..και ναι σιγουρα θα ηταν περιφανος ο μπαμπας σου για την υπεροχη δουλεια που κανεις
θεωρω δεν υπαρχει μεγαλυτερος πονος απο αυτον...μια ευχη να αρχισει να ερχεται στα ονειρα σου ...και να ειναι παντα εκει διπλα σου κι ας μην τον βλεπεις............
ΑπάντησηΔιαγραφήκορίτσι μου, κουράγιο. ούτε τη σκέψη δεν αντέχω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε καταλαβαίνω απόλυτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα από το τραγούδι που διάλεξες και τα ωραία σου λόγια με συγκίνησες... δάκρυσα!
Όμως τι πρέπει να κάνουμε; Προχωράμε....
ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟ ΖΟΥΜΕ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΛΟΙ... ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΤΟΥΣ... ΕΦΥΓΕ ΞΑΦΝΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΑΙΤΙΑ... ΑΠΟ ΕΜΦΡΑΓΜΑ... ΓΙΑΤΙ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό δυστυχώς δεν μπορεί να το απαντήσει κανείς!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήσου γραφω και κλαιω γιατι το βιωσα και γω πριν ενα χρονο και εζησα ακριβως το ιδιο πραγμα μετρουσα τα δευτερολεπτα αυτη η οικονα δεν θα φυγει ποτε απο το μυαλο μου....δεν εχει σημασια ουτε θα πω αυτα εχει η ζωη μου λειπει και μενα ο μπαμπακας μου και ηθελα να το μοιραστω..και ναι σιγουρα θα ηταν περιφανος ο μπαμπας σου για την υπεροχη δουλεια που κανεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσα χρόνια κι αν περάσουν, οι στιγμές μένουν χαραγμένες...
ΑπάντησηΔιαγραφήοταν πεθανε η μητερα μου πριν 4 χρονια ακουγα ασταματητα αυτο το τραγουδι ολη τη νυχτα...τωρα ζει στην καρδια μου
ΑπάντησηΔιαγραφή