Translate
Το Ιστολόγιό μου απευθύνεται σε νηπιαγωγούς, εκπαιδευτικούς, γονείς, αλλά και όσους αισθάνονται ακόμη παιδιά και προτείνει ιδέες και εκπαιδευτικές δράσεις. Oι δημοσιεύσεις μας αποτελούν πρωτογενές υλικό, το οποίο έχουμε εφαρμόσει στις τάξεις του νηπιαγωγείου.
Το Περί...Νηπιαγωγών αισίως διανύει τον 11ο του χρόνο στο διαδίκτυο. Όταν ξεκινήσαμε το 2010, τα ιστολόγια για νηπιαγωγούς ήταν μετρημένα στα δάχτυλα. Τώρα απλά ελπίζουμε να αποτελούμε κι εμείς ένα φωτεινό αστέρι στο διαδικτυακό μικρόκοσμο.
Αν έχετε υλικό προς δημοσίευση στείλτε μου e-mail nipiagogoi@gmail.com
ΚΑΛΗ ΠΛΟΗΓΗΣΗ ! ! !
Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου
Δευτέρα 11 Απριλίου 2022
Λαμπάδες από κηρήθρα, στο Νηπιαγωγείο
Λαγοί από Ρολό κουζίνας - Πασχαλινές κατασκευές
Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2022
Μικροί Μετεωρολόγοι: Οι Καιρούληδες
Οι Καιρούληδες είναι τα δικά μας όργανα καταγραφής του καιρού.
Σας παρουσιάζουμε τον Ρούλη-Καιρούλη και τη Ρούλα-Καιρούλα.Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2022
Μικροί Μετεωρολόγοι και Δελτίου καιρού
Οι μικροί μου μετεωρολόγοι συνεχίζουν να μελετούν τα καιρικά φαινόμενα και καθημερινά να συμπληρώνουν το Ημερολόγιο Καιρού.
Σήμερα το θέμα μας ήταν τα θερμόμετρα. Γνωρίσαμε τα θερμόμετρα τοίχου, ψηφιακά θερμόμετρα, θερμόμετρα μασχάλης, μετώπου κλπ. και κατασκευάσαμε δικά μας. Κάναμε μετρήσεις μέσα και έξω από την τάξη, προσπαθήσαμε να ξεγελάσουμε το θερμόμετρο τρίβοντάς το και άλλα πολλά...
Επίσης φτιάξαμε τα δικά μας θερμόμετρα. Η θερμοκρασία (κόκκινο χαρτί) είναι κινούμενη και ανεβοκατεβαίνει ανάλογα με το σενάριο. Δίνουμε στα παιδιά διάφορα σενάρια, πχ σήμερα χιόνισε και η θερμοκρασία είναι 0 βαθμούς κελσίου. Τα παιδιά πρέπει να μετακινήσουν τη θερμοκρασία ώστε το θερμόμετρο να δείχνει 0.
Παρακολουθήσαμε το βίντεο με τα είδη θερμομέτρων και πού τα συναντά κανείς (στην κουζίνα, στο ψυγείο, στο αυτοκίνητο, στο θερμοκήπιο, στο νοσοκομείο) και βρήκαμε και στο σχολείο πού μπορεί να υπάρχουν θερμόμετρα.
Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2022
Μικροί Μετεωρολόγοι: "Ένα σύννεφο στο μπουκάλι μας"












Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2022
Νέα χρονιά, νέοι στόχοι με το "Γέτι, η δύναμη του ακόμη"
Σήμερα θέσαμε νέους στόχους!!!
Διαβάσαμε το καταπληκτικό μάθημα ζωής της Μαρίνας Γιώτη "Γέτι, η δύναμη του ακόμη", και προσπαθήσαμε κι εμείς να συμφιλιωθούμε με το δικό μας Γέτι, να καλλιεργήσουμε την αυτοεκτίμηση, να μάθουμε να προσπαθούμε και να μην τα παρατάμε. Άλλωστε ακόμη κι αν χάνεις, πάντα κερδίζεις...
Ζωγραφίσαμε κάτι που δεν μπορούμε να κάνουμε, ΑΚΟΜΗ... αλλά θα προσπαθήσουμε να το επιτύχουμε το 2022.
Στη συνέχεια φτιάξαμε το βάζο του ΑΚΟΜΗ, όπου αποθηκεύσαμε όλα μας τα όνειρα.
Ανά τακτά χρονικά διαστήματα θα ανοίγουμε το βάζο και θα βλέπουμε πόσα από αυτά καταφέραμε.
Μπορείτε να βρείτε το εκπαιδευτικό υλικό της Μαρίνας Γιώτη για την τάξη, εδώ
και υλικό για τους γονείς εδώ.
Καλή χρονιά σε όλους.
Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2021
Τα ανθρωπάκια του ΟΧΙ
Κυκλοφορούν πολλές παραλλαγές στο διαδίκτυο με το ανθρωπάκι του ΟΧΙ. Οι δικοί μου μαθητές θέλησαν να τα μεταμορφώσουν σε παιδιά και να παίξουν με αυτά κουκλοθέατρο για τα γεγονότα του 1940.
Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2021
Η Κατοχή με τα μάτια ενός παιδιού - Δημιουργία Εφημερίδας
Η στιγμή που έφτασαν οι γερμανοί αξιωματικοί, με μια μεγάλη μηχανή, στην είσοδο του Λευκού Πύργου. Ο έλληνας στρατιώτης ήταν με το όπλο στα χέρια και παρατεταμένο, στη σιδερένια είσοδο, και αρνούνταν να τους αφήσει να περάσουν μέσα. Αυτοί τον κοιτούσαν αποσβολωμένοι, δεν τον πείραξαν. Ο κόσμος που κοιτούσε και ήταν στο σημείο άρχισε να τον χειροκροτεί. Δύο ολόκληρες ώρες ήταν οι Γερμανοί μπροστά του κι αυτός έστεκε εκεί όρθιος, ασάλευτος, με το όπλο στα χέρια.
Τα πάρκα ήταν γεμάτα με όπλα, χλαίνες και παλάσκες παντού. Θυμάμαι πως περπατούσα και γύρω μου ήταν γεμάτο όπλα, εκεί που πατούσα, μπροστά μου, στα κλαδιά κρεμασμένα»
«Μετά την εισβολή, όταν επιστρέψαμε στο σπίτι», «αντικρίσαμε τους Γερμανούς να πηδάνε σαν βατράχια και να σκαρφαλώνουν από τα κάγκελα για να ανοίξουν την πολυτελή βίλα που είχαν εγκαταλείψει οι ιδιοκτήτες εξαιτίας του πολέμου και να μπουν μέσα, για να το καταλάβουν. Το σπίτι ήταν επιπλωμένο, τέτοια πολυτέλεια δεν υπήρχε πουθενά, όλα ήταν πανάκριβα, τέλεια – χαλιά, έπιπλα, φωτιστικά, μεγάλες πόρτες, κάθε δωμάτιο και τζάκι, και ήρθαν για να μείνουν μέσα, γερμανοί αξιωματικοί. Γύρω από το σπίτι, στα πάρκα, υπήρχαν παντού γερμανοί στρατιώτες και ο εξοπλισμός τους. Ήταν τρομακτική η εικόνα».
Πολλοί έμπαιναν στις αποθήκες που εγκατέλειψαν οι Άγγλοι κι έπαιρναν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Θυμάμαι και γελάω όταν θυμάμαι δύο άτομα που έκλεψαν τις κουβέρτες, τις είχαν κάνει μια τεράστια μπάλα που δεν χωρούσε από την πόρτα της αποθήκης και με δυσκολία τη φόρτωσαν στο κάρο, ένας άλλος είχε μαζέψει όλες τις αγγλικές κάσκες και τις φορούσε τη μία πάνω στην άλλη, καμιά δεκαριά», σημειώνει και γελώντας «ομολογεί» πως κι αυτός συμμετείχε στο… πλιάτσικο, μαζεύοντας τις κιμωλίες, διότι θεωρούσε πως ήταν πολύτιμες.
Εμείς ζούσαμε στο σπιτάκι κι έβλεπα τους γερμανούς στρατιώτες όλη την ημέρα, ήμουν μικρό παιδί. Ζούσα ανάμεσά τους, σχολείο δεν πήγαινα διότι με τους βομβαρδισμούς είχε καταστραφεί και δεν γνώριζα τι έκαναν, τι είναι το τρίτο Ράιχ. Έβλεπα που αφήναν τις μπότες τους έξω λασπωμένες. Κανείς δεν έκανε δουλειές για τους άλλους, ακόμα και οι μεγάλοι αξιωματικοί μόνοι τους φρόντιζαν τα πράγματά τους.
Εγώ δεν ξέρω πώς μου έκοψε, γυάλισα τις μπότες τους. Μόλις το είδε ένας γερμανός αξιωματικός, άνοιξε το παράθυρο και έβγαλε μια φετάρα με ψωμί, βούτυρο και μαρμελάδα. Μεγάλη πείνα είχε τότε, εγώ όταν την είδα την πήρα και την έφαγα λαίμαργα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη γεύση που είχε»…