Η στιγμή που έφτασαν οι γερμανοί αξιωματικοί, με μια μεγάλη μηχανή, στην είσοδο του Λευκού Πύργου. Ο έλληνας στρατιώτης ήταν με το όπλο στα χέρια και παρατεταμένο, στη σιδερένια είσοδο, και αρνούνταν να τους αφήσει να περάσουν μέσα. Αυτοί τον κοιτούσαν αποσβολωμένοι, δεν τον πείραξαν. Ο κόσμος που κοιτούσε και ήταν στο σημείο άρχισε να τον χειροκροτεί. Δύο ολόκληρες ώρες ήταν οι Γερμανοί μπροστά του κι αυτός έστεκε εκεί όρθιος, ασάλευτος, με το όπλο στα χέρια.
Τα πάρκα ήταν γεμάτα με όπλα, χλαίνες και παλάσκες παντού. Θυμάμαι πως περπατούσα και γύρω μου ήταν γεμάτο όπλα, εκεί που πατούσα, μπροστά μου, στα κλαδιά κρεμασμένα»
«Μετά την εισβολή, όταν επιστρέψαμε στο σπίτι», «αντικρίσαμε τους Γερμανούς να πηδάνε σαν βατράχια και να σκαρφαλώνουν από τα κάγκελα για να ανοίξουν την πολυτελή βίλα που είχαν εγκαταλείψει οι ιδιοκτήτες εξαιτίας του πολέμου και να μπουν μέσα, για να το καταλάβουν. Το σπίτι ήταν επιπλωμένο, τέτοια πολυτέλεια δεν υπήρχε πουθενά, όλα ήταν πανάκριβα, τέλεια – χαλιά, έπιπλα, φωτιστικά, μεγάλες πόρτες, κάθε δωμάτιο και τζάκι, και ήρθαν για να μείνουν μέσα, γερμανοί αξιωματικοί. Γύρω από το σπίτι, στα πάρκα, υπήρχαν παντού γερμανοί στρατιώτες και ο εξοπλισμός τους. Ήταν τρομακτική η εικόνα».
Πολλοί έμπαιναν στις αποθήκες που εγκατέλειψαν οι Άγγλοι κι έπαιρναν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Θυμάμαι και γελάω όταν θυμάμαι δύο άτομα που έκλεψαν τις κουβέρτες, τις είχαν κάνει μια τεράστια μπάλα που δεν χωρούσε από την πόρτα της αποθήκης και με δυσκολία τη φόρτωσαν στο κάρο, ένας άλλος είχε μαζέψει όλες τις αγγλικές κάσκες και τις φορούσε τη μία πάνω στην άλλη, καμιά δεκαριά», σημειώνει και γελώντας «ομολογεί» πως κι αυτός συμμετείχε στο… πλιάτσικο, μαζεύοντας τις κιμωλίες, διότι θεωρούσε πως ήταν πολύτιμες.
Εμείς ζούσαμε στο σπιτάκι κι έβλεπα τους γερμανούς στρατιώτες όλη την ημέρα, ήμουν μικρό παιδί. Ζούσα ανάμεσά τους, σχολείο δεν πήγαινα διότι με τους βομβαρδισμούς είχε καταστραφεί και δεν γνώριζα τι έκαναν, τι είναι το τρίτο Ράιχ. Έβλεπα που αφήναν τις μπότες τους έξω λασπωμένες. Κανείς δεν έκανε δουλειές για τους άλλους, ακόμα και οι μεγάλοι αξιωματικοί μόνοι τους φρόντιζαν τα πράγματά τους.
Εγώ δεν ξέρω πώς μου έκοψε, γυάλισα τις μπότες τους. Μόλις το είδε ένας γερμανός αξιωματικός, άνοιξε το παράθυρο και έβγαλε μια φετάρα με ψωμί, βούτυρο και μαρμελάδα. Μεγάλη πείνα είχε τότε, εγώ όταν την είδα την πήρα και την έφαγα λαίμαργα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη γεύση που είχε»…
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΔΡΑΣΗΣ για τους ΣΤΟΧΟΥΣ ΒΙΩΣΙΜΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, μέρος της παγκόσμιας εβδομάδας κινητοποίησης του ΟΗΕ, είναι επικεντρωμένη στην γενικότερη αφύπνιση για τους Παγκόσμιους Στόχους και για την αντιμετώπιση της πανδημίας αναδεικνύοντας τη σημασία της στην διατήρηση της ζωής και της ευημερίας. Στο πλαίσιο αυτό, καλούνται Φορείς καθώς και Ενεργοί Πολίτες, να αναπτύξουν δράσεις ενημέρωσης και διάδρασης ώστε να συνεισφέρουν στην ευρύτερη ενημέρωση και αφύπνιση για τους Παγκόσμιους Στόχους.
Η δράση μας περιλαμβάνεται στον Παγκόσμιο Χάρτη
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ:
Θα μάθουμε τα πρώτα βήματα προγραμματισμού ενσώματα, εμπράγματα και στη συνέχεια στο χαρτί. Αρχικά τα παιδιά θα μεταμφιεστουν σε παπάκι και τη μαμά του. Σε ένα πλέγμα που σχεδιάζουμε το πάτωμα κάνουμε προσομοίωση του χάρτη του beebot.
Θα πρέπει η ομάδα να προγραμματίσει τη διαδρομή που πρέπει να ακολουθήσει το παιδί για να φτάσει στη μαμά του, χρησιμοποιώντας καρτέλες. Στη συνέχεια θα κάνουμε το ίδιο με πλαστικά παπάκια και με το Beebot και τέλος, στο χαρτί.
cw21-kI02B
Το Νηπιαγωγείο μας συμμετέχει στο Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα ΣΤΕΜ "Little eTwinners Steaming with sustainable goals". Στα πλαίσια αυτού του προγράμματος, είχαμε την πρόκληση να βοηθήσουμε τα ζώα φτιάχνοντας ένα ασφαλές καταφύγιο όπου θα μπορούσαν να προφυλαχθούν από τη βροχή.
Αρχικά φτιάξαμε σε ομάδες τις κατασκευές και στη συνέχεια πειραματιστήκαμε με υλικά, ώστε να βρούμε ποιο είναι αδιάβροχο.
Αφού καταλήξαμε στο υλικό, έπρεπε να βρούμε έναν τρόπο αυτό να αντέχει το νερό και να μην πέφτει. Έτσι έπρεπε να βάλουμε στηρίγματα. Τα παιδιά και πάλι έβαλαν τα δυνατά τους και κατάφεραν να φτιάξουν υποστηλώματα. Αυτό που έμενε ήταν να υπολογίσουν πόσο πλαστικό χρειάζονταν για να καλύψουν την επιφάνεια.
Να μετρήσουμε, είπαν. Άρχισαν να μετρούν με τα χέρια, αλλά μετά τους ήρθε η ιδέα του χάρακα, από τα μεγαλύτερα αδέρφια τους. Τους προμήθευσα με χάρακες και άρχισαν να μετρούν. "Από το 2 μέχρι το 3 και το 0", " Από το 3 μέχρι το 10" μετρούσαν προσπαθώντας να βρουν πώς μετράει κανείς με το χάρακα.
Στη συνέχεια στο πλαστικό έπρεπε να σχηματίσουν το σχήμα που ήθελαν, ορθογώνιο ή τετράγωνο (τους βγήκε πολύ εύκολα).
Τέλος, η δοκιμή (οι υπολογισμοί ήταν σωστοί) και φυσικά το τεστ της βροχής.
Η όλη διαδικασία βοήθησε τα παιδιά να συνεργαστούν, να επικοινωνήσουν, να αναπτύξουν την κριτική σκέψη και τη δημιουργικότητά τους. Πάνω απ όλα βέβαια, μάθανε μέσα από το παιχνίδι!!! Απολαύστε το βίντεο!!
